Zomers Veluws veen

Nu ik weer een tijdje in Nederland was had ik ook eindelijk weer de mogelijkheid een reptielenmonitoringsronde te lopen. En eerlijk: Na al die mooie buitenlandse bestemmingen vond ik dit ook weer geweldig. Ik had de Veluwe toch wel gemist.

Samen met Kylian en mijn vader trok ik halverwege juli het veen in op zoek naar reptielen. Vanwege het weer hoefden we niet zo veel te verwachten, maar het was fijn om weer eens in het gebied te zijn. En er zou genoeg aan andere mooie dingen te zien zijn. Toch ging het ook wat reptielen betreft nog niet zo verkeerd. Ik vond een kort achter elkaar een aantal zandhagedissen en bij het omdraaien van een stuk hout trof ik een hazelworm aan.

Maar afleiding was ook een factor tijdens deze ronde. Het begon al bij de libellen. Dat waren er véél! Vooral algemene soorten, maar ik zag ook een mannetje beekoeverlibel, een soort die absoluut niet in dit gebied thuishoort. Al is het maar vanwege het gebrek aan stromend water. Maar ik vond hem leuk en hij liet zich goed zien! Het stromend water zal hij later wel weer opzoeken als hij verder zwerft.

En dan de eik waar ik zo graag rondkijk in deze tijd van het jaar. Vorig jaar zag ik er véél vliegende herten. Nu was het al laat in het seizoen en bovendien ’s ochtends, maar toch vonden we mijn geliefde reuzenkever op zijn plekkie. We zagen drie mannetjes die rustig door de boom kropen en dronken van het eikensap dat uit een wond in de boom stroomde.

Maar goed, we moesten de reptielen niet vergeten. Ik liep op twee plekken naar het water waar ik de oever kon bereiken en dat leverde op beide plekken een ringslang op die rustig in de waterplanten hing. Na mij gezien te hebben gingen ze er vandoor. Op een andere plek vond Kylian er ook eentje op de oever. Allemaal hingen ze bij het water rond voor verkoeling en om jacht te maken op de vele kikkers.

De venglazenmaker die ik hoopte te zien zagen we helaas niet. Het gaat slecht met die soort in Nederland. Vorig jaar zag ik een aantal exemplaren tijdens de reptielentelling in de zomer, maar het worden er steeds minder. Ik vrees dat het zo’n beetje einde verhaal is in dit gebied. Wel zagen we nog enkele zwarte heidelibellen en nog een beekoeverlibel. Dat leidde de pijn van de venglazenmaker een beetje af.

We sloten de dag af met nog een laatste ringslang die vanaf de oever het water in dook en onder water een stuk van mij af zwom. Ik kon hem vanaf mijn plekje hoog op de oever lang volgen. Pas tientallen meters verderop kwam zijn kop boven water en zag ik hem aan de overkant tussen de waterplanten verdwijnen.

Ik heb genoten van de ronde in het veen. Zelfs voor reptielen was het geen slechte ronde, ondanks dat het in de zomer doorgaans geen prijsschieten is. Maar het was mooi. Ik was weer thuis. Thuis op de Veluwe.