Spaanse zomer 7: Knalrode woestijnlibel

Toen een kampdeelnemer in de avond van 1 augustus een foto van een libel aan mij kwam laten zien was ik in een klap wildenthousiast. De veronderstelde zwervende heidelibel klopte niet helemaal. Hij was minder slank en feller rood, met enorm grote gele vlekken in de vleugels. Ik riep nog wat libellenliefhebbers erbij. Ik herkende de oranje zonnewijzer. Op dat moment dachten we nog dat het een nieuwe soort voor het kamp was, de verse beesten van een paar dagen terug had ik als zwervende heidelibellen gedetermineerd. Dit uitgekleurde mannetje was echter duidelijk herkenbaar.

De oranje zonnewijzer is van oorsprong een Afrikaanse libellensoort, die mede dankzij klimaatverandering steeds verder is opgerukt en zeldzaam zelfs al in Zuid-Frankrijk voorkomt. In Zuid-Spanje is het al geen echte bijzonderheid meer, maar waar wij zaten nog wel. Bovendien is het een erg mooie soort, alleen dat was al een reden om er op 2 augustus een volledige excursie aan te wijden. De vindplaats was niet ver van het kampterrein.

Voor we konden vertrekken werden we eerst nog even afgeleid op het kampterrein. Ik ontdekte een heel mooi fijn getekend vlindertje, met een schitterend patroon en een mooi gedetailleerd vlekje vlak voor zijn staartje. Het was het klein tijgerblauwtje, de eerste van het kamp. En wat een prachtig vlindertje! Mijn dag was alweer helemaal gemaakt!

Dan op zoek naar de oranje zonnewijzer. Dat bleek nog makkelijker dan gedacht. Hij zat op nog geen kilometer van het kampterrein, bovendien op een plek waar bijna elke dag wel een excursie van ons was geweest. Ikzelf ook al een paar keer. Hadden we hem dan allemaal zo lang over het hoofd gezien of zat hij er nu pas? Hij was in elk geval snel gevonden, knalrood als hij is en bovendien enthousiast zijn territorium bewakend. Hij was echt niet te missen.

Nou goed, die was dus binnen. Maar aangezien we met een aantal serieuzere ecologen op pad waren was dat nog niet genoeg voor vandaag. We vonden er namelijk nog een mannetje en na een tijdje ook een vrouwtje en waren benieuwd of dat alles was, of dat er nog meer te vinden was en of we aan de hand van onze waarnemingen zouden kunnen formuleren op welke plekken we de meeste kans zouden hebben hem de soort te vinden. Omdat we toch al lekker bezig waren besloten we op elke locatie waar we bij de rivier konden komen een telling te doen voor alle soorten en de habitat te omschrijven. De resultaten laten nog even op zich wachten, maar in elk geval hebben we ons goed vermaakt.

We vonden ongeveer alle soorten libellen die we tot nu toe tijdens het kamp gezien hadden: vooral veel kleine tanglibellen en zuidelijke oeverlibellen, samen met de talrijke witte breedscheenjuffer en op vrijwel alle beschaduwde plekken de schemerlibel. Daarnaast vonden we nu dus ook de oranje zonnewijzer en een paar Iberische beekjuffers. Die laatste kreeg ik ein-de-lijk ook op de foto vandaag.

Tussendoor kregen we uit andere soortgroepen ook nog wat cadeautjes: onder andere de zadelsprinkhaan (wat een dikzak!), de dwergarend en het rood spikkeldikkopje. Ook vlogen er diverse wespendieven en vale gieren rond. En wat er natuurlijk ook bijhoort met dit weer: lekker door de rivier lopen en eindigen op de perfecte plek om lekker in het water te spartelen, twee adderringslangen zien zwemmen en de vissen aan je tenen laten knabbelen. Je moet het in die hitte ook een beetje leuk houden!

Maar we waren er nog niet klaar mee. Het vervolg kwam op 3 augustus, toen we met grotendeels dezelfde groep mensen de rivier de andere kant op volgden op zoek naar nieuwe plekjes met oranje zonnewijzers. We hadden de smaak flink te pakken gekregen en wilden ons onderzoekje uitbreiden. In het begin was de rivier helaas veel minder geschikt voor de soort, waardoor we het met een jagende dwergarend en wat vuurlibellen moesten doen. Maar ja, zoals dat de laatste tijd ging, op zo ongeveer de eerste écht geschikte plek vond ik toch weer een mannetje oranje zonnewijzer.

Verder hebben we ons onderzoek door de hitte toch echt minder goed kunnen uitvoeren. De libellen konden het nog wel hebben, maar wij bijna niet meer. De temperatuur was opgelopen naar ruim boven de dertig graden en in de brandende zon kon ik het nog maar net aan. En dan ben ik één van de mensen die er nog vrij goed tegen kon. We hebben vooral nog veel zwervende heidelibellen en vuurlibellen gezien, met het gewonere spul dat we onderhand bijna overal wel zagen. Schemerlibellen hebben we minder gezien, bij gebrek aan goede beschaduwde plekjes. Maar ook vandaag was het weer een geslaagde en gezellige excursie!