Spaanse zomer 3: Vissende slang

Op 28 juli stond er uitslapen op de planning. Goed plan na zo’n vleermuizennacht. Toch is dat nog niet zo makkelijk als het warm is, al viel het eigenlijk nog mee. Toch stond ik om een uur of elf met mijn camera naast het kampterrein, op zoek naar beestjes. Ik wist een Catalaanse muurhagedis en een paarse parelmoervlinder vast te leggen, samen met wederom een – waarschijnlijk – aambeeldspikkeldikkopje.

Eigenlijk stond er nog een vleermuizennacht op de planning, maar na de lange heenreis vanuit Nederland én de eerdere vleermuizennacht besloot ik de volgende lange rit over te slaan om wat uit te rusten, samen met nog iemand van het kamp. We vermaakten ons eind van de middag in eerste instantie aan de beek, waar we ook voor het eerst een slang goed te zien kregen. Pal naast het kampterrein bleek een adderringslang zijn vaste visplek te hebben. Hij lag vlak langs de kant onder water, half onder een steen, in de hinderlaag. Als er een visje voorbij zwom hapte hij toe. Ik ontdekte hem met een visje in de bek, maar daarna heb ik hem het hele kamp geen vis meer weten te vangen. Het is kennelijk moeilijker dan het lijkt, want er zaten visjes genoeg!

Een adderringslang is een soort ringslang die qua uiterlijk ook veel weg heeft van een (aspis)adder. Een trucje om vijanden af te schrikken. Want eigenlijk is hij totaal ongevaarlijk en een bange schijterd. Alleen vissen moeten uitkijken natuurlijk…

Toen de slang even uit beeld verdween, stak ik wat tijd in het fotograferen van de schemerlibel. Hij zit er veel, maar is lastig vast te leggen omdat hij snel vliegt, een goede schutkleur heeft en het liefst in de donkerste delen langs de rivier vliegt. Ik vond er eentje met een relatief kort vast rondje en bleef minutenlang in de rivier staan. Elke keer dat hij langs kwam klikte ik erop los. Een paar luckyshots voldoen, maar het kan mooier. Al twijfel ik daar bij deze soort aan.

Na de dieren bij de rivier liepen we nog even de berg bij het kampterrein op. We hoorden dichtbij bijeneters en wisten ze ook te vinden. Wat een prachtige, kleurrijke vogels! In Nederland zijn ze erg zeldzaam, maar in Spanje is het net een spreeuw. Het vrolijke geluidje hoor je vaak boven je en soms zie je ze in flinke groepen jagen op insecten. Deze keer kregen we ze zelfs van best dichtbij te zien!

De volgende ochtend moest het hele kamp uitbrakken van de vleermuizennacht. Ik niet, want ik had lekker geslapen. Ik ging weer bij de adderringslang kijken omdat ik nog niet erg tevreden was over mijn foto’s. Ik wachtte net zo lang tot ik door had waar hij (meestal) naar lucht kwam happen. Hij kan natuurlijk niet eindeloos onder water blijven. Op die momenten wist ik hem op de foto te krijgen.