Reisblog 8 – Kroatië – Plitvička Jezera NP

Onze volgende bestemming was Plitvička Jezera Nationaal Park, ook wel bekend als de Plitvicemeren. In dit prachtige gebied zijn in natuurlijke terrassen meren ontstaan, waarvan het water met tientallen watervallen steeds een verdieping omlaag stort. Rondom de watervallen is een heuse toeristische attractie opgetuigd met bootjes om het grootste meer over te komen en een toeristentreintje om je van het verste punt weer naar de auto te brengen. Kortom, niet helemaal onze manier maar we hadden het ervoor over.

En het was inderdaad erg mooi. We gingen er op 8 april heen. Vanaf de ingang van het park konden we met een boot naar de overkant, vanwaar we verder liepen richting de bovenste meren. We kwamen langs ontelbare watervallen en watervalletjes vanaf natuurlijke terrassen, de één nog mooier dan de ander. Een en al genieten.
Zo maakten we een rondje door het park, tussen de toeristen, dat wel. Weer terug in het midden maakten we een tochtje met een andere boot, verder richting de lager gelegen meren. Onderweg zagen we nog even een waterspreeuw zitten, maar te laat voor een foto. Vanaf de steiger liepen we naar het hoogtepunt, de grootste waterval. En spectaculair dat ie was! Na deze prachtige plek klommen we omhoog en liepen nog een stukje, waarna we met een toeristentreintje terug naar de auto werden gebracht.

Op 9 april was eerst onze planning om verder te trekken naar Bosnië en Herzegovina, maar de weersvoorspellingen gooiden roet in het eten. Met code oranje voor sneeuw leek het ons geen verstandig plan om zonder sneeuwrijervaring en sneeuwkettingen verder de bergen in te gaan, dus kozen we ervoor om terug naar de kust en van daaruit naar het noorden te gaan. Omdat er ook harde wind voorspeld was zochten we voor deze keer toch maar naar een binnenlocatie om te overnachten. We kwamen bij een B&B in West-Slovenië uit.

Onderweg dwong ik nog even een ongeplande tussenstop af, toen ik een flinke groep alpengierzwaluwen door de lucht zag scheren. Terwijl we naar deze sierlijke vliegers stonden te kijken werd mijn blik naar een middelgrote roofvogel getrokken, gevolgd door nog één en een minuut later nog één. Slangenarenden! De eerste twee buitelden op grote afstand wat om elkaar heen, de derde kwam met de wind in zijn rug aanzeilen, recht over ons heen.

Het einde van onze rit naar Slovenië was alsnog in het slechte weer: natte sneeuw en hagel. We gingen nog even uit eten, maar de rit erheen was door een flinke sneeuwbui. Gelukkig was het nog behoorlijk natte sneeuw, waardoor het niet voor problemen zorgde, ook niet op de terugweg. En dan hopen dat we morgen gewoon weer onze weg kunnen vervolgen.