Je hebt schattige dieren, je hebt extreem schattige dieren en je hebt jonge egeltjes. Ze zien er dan wel vrij normaal uit voor een egel, maar een volwassen egel is natuurlijk ook al schattig. En de schattigheidsfactor is uiteraard omgekeerd evenredig met de lengte van zo’n beestje. Voor de minder wiskundigen onder ons: hoe kleiner, hoe schattiger.
Gisteravond trof ik tijdens een rondje fietsen in het Binnenveld bij Wageningen een stelletje egelkleuters aan. Niet echt baby meer, maar nog wel erg klein. Met zijn drieën scharrelden ze langs de rand van het fietspad, vanwaar ze hun neus in de berm staken en de eetbare onderdelen opknabbelden.
In eerste instantie waren ze nog wat schrikachtig en vertrokken ze na de typische balhouding het hoge gras in, maar het duurde niet lang voor ze aan mij gewend waren. Ik stond rustig op het fietspad te kijken en de egeltjes liepen aan mijn voeten. Ze gingen rustig hun gangetje. Twee fietsers die met een rotvaart langs kwamen in het donker kon ik maar net op tijd waarschuwen. Gelukkig liepen de beestjes steeds op de rand van het fietspad en niet middenop.
Omdat ik niet van plan was een hele egelfamilie tegen te komen had ik geen camera of fatsoenlijke lamp mee. Met mijn telefoon en ingebouwde zaklamp heb ik wat beelden gemaakt, die me eerlijk gezegd helemaal niet tegenvallen. Behalve wat foto’s heb ik ook uitgebreid filmbeelden gemaakt en in een compilatie van ongeveer twee minuten gezet. Geniet ervan!
JFK Natuurblog 
Een mooi verhaal en vooral een schattig filmpje. Laat ons hopen dat deze egeltjes een lang en gelukkig (en veilig) leven wacht.
LikeGeliked door 1 persoon