Klimaatverandering is een hot item. Het komt vaak voorbij in de media, op internet en soms zelfs in Den Haag. Het is zo hot dat zelfs ik er ook al meerdere keren over geschreven heb. Het brengt een hoop complicaties en nadelen met zich mee.
Ondanks de grote hoeveelheid negatief nieuws dat op me afkomt probeer ik ook de mooie kanten te zien. En soms denk dan: tja, klimaatverandering is zo slecht nog niet. Zonder de zaak te bagatelliseren vond ik het weer van de vorige zomers toch echt lekkerder. En het brengt de natuur in beweging. Elk jaar worden er weer nieuwe diersoorten ontdekt die met het klimaat mee zijn opgerukt. Ook hier in Wageningen.
Eind augustus hoorde ik opeens het klassieke krekelgeluid voor ons huis in Wageningen. Een geluid dat in ons land toch niet vaak in het wild te horen is. Niemand had een ongemakkelijke film aan staan met het raam open. Nee, er zat een boomkrekel in de vlinderstruik. Tot voor kort zeer zeldzaam in Nederland, maar profiterend van het lekkere weer van de laatste jaren. Waar hij eerst alleen in de omgeving Arnhem en Nijmegen in de uiterwaarden voorkwam, is hij inmiddels aardig uitgewaaierd langs de rivieren.
Een ander beestje uit dezelfde categorie is de sikkelsprinkhaan. Deze knalgroene en extreem langwerpige middelgrote sprinkhaan bevolkt inmiddels heel wat heidevelden en graslanden, terwijl hij niet zo lang geleden alleen in het zuidoosten des lands gevonden werd. Inmiddels heb ik hem op bijna elk willekeurig heideveld in onze omgeving al gezien. Met zijn libelachtige vlucht word je misschien eerst op het verkeerde been gezet, maar als blijkt dat hij na een flinke sprong tegen een grassprietje aan vliegt en je niet zo’n groene libel in je boekje kunt vinden weet je hem wel.
En ja, er verdwijnen ook mooie soorten uit ons land. En ja, de droogte is een probleem. Maar vergeet niet te genieten van de nieuwkomers. Het is de moeite waard.
Geplaatst in De Gelderlander, valleigedeelte pagina 4, woensdag 15 september 2021
JFK Natuurblog 
Plaats een reactie