Mezennest aan de wilgen gehangen

Afgelopen weekend heb ik met de hele familie gewandeld rondom de Rijnstrangen, een gebied met oude rivierarmen van de Rijn. Een mooi gebied voor allerlei moerasvogels en leuke planten, al hebben we van dat laatste niet veel gezien doordat het nog wat vroeg in het jaar is. Of alleen ik heb wat gemist omdat ik vooral omhoog gekeken heb. Je kunt de lucht nooit goed genoeg in de gaten houden in de trektijd.

Toch deden we de bijzonderste waarneming niet door eindeloos de horizon af te turen. Die was al heel snel en diep in de beschutting. Niet helemaal zelf gevonden, we hadden een tip gekregen, maar toch nog een uitdaging om de precieze plek te vinden. Een fladderend vogeltje hielp daarbij. Ik dacht in eerste instantie aan een zwartkop, maar de zwarte plek bleek aan de zijkant van de kop te zitten in plaats van erbovenop. Het was het masker van de buidelmees, een vogeltje van het formaat pimpelmees.

Het kleine warmbruine vogeltje was niet alleen. Vergezeld van maar liefst drie andere buidelmezen was ze bezig kleine beestjes uit de takken van de wilgen te plukken. Twee paartjes buidelmezen. Eén paar vloog weg het water over, het andere paar bleef. Ze hadden namelijk nog een geheimpje in de boom hangen, op ongeveer 20 meter van het pad. Ver genoeg om in alle rust te kunnen broeden en dichtbij genoeg om het schouwspel leuk te kunnen zien. Aan het uiteinde van een lange wilgentwijg hing de buidel waar de mees zijn naam aan te danken heeft en waar hij zijn jongen in grootbrengt. Gemaakt van twijgjes en héél veel pluisjes van riet en lisdodde wiegend in de wind.

Flinke happen pluis kwamen aanvliegen, met een mees eraan vast. De buidelmezen vlogen af en aan om de laatste aanpassingen aan het nest te verrichten. Zowel de binnenkant als de buitenkant van het nest verdienden blijkbaar nog aandacht en de handelingen waren met verrekijker prachtig te zien. Voor de écht perfecte foto’s te ver weg, maar genieten kon zo ook.

Ook tijdens de rest van de wandeling deden we nog leuke waarnemingen. De lucht was constant vol roofvogels en ooievaars. Zeker die laatste waren bijna constant wel ergens te zien. In een weiland waar we langsliepen zaten er al zeker vijftien en gedurende de dag bleven ze maar overvliegen. Ook de buizerden waren goed vertegenwoordigd. Twee keer vloog ook een boomvalk over. De leukste roofvogel had ik nog bijna gemist. Hij was ons al bijna voorbij toen ik de zwarte wouw ontdekte, niet heel hoog en bijna recht boven ons. Hij gleed hard omlaag, maar kwam even later al cirkelend nog een keer mooi in beeld.

Als het nog niet duidelijk was dat het voorjaar begonnen was, werden we daar wel aan herinnerd door de enorme aantallen gierzwaluwen en oeverzwaluwen boven de plassen. Vele tientallen vlogen rond boven de plassen om maartse vliegen en ander vliegend lekkers te vangen.

Typische rietvogels waren er ook, al zagen we daarvan alleen de bruine kiekendief. De andere soorten lieten zich alleen horen. Dat waren de roerdomp, blauwborst en meerdere snorren. Op een paar plekken hoorden we het harde gekwetter van de cetti’s zanger.

Ondanks de enorme hoeveelheid vogels hebben we zelfs het eind van de wandeling voor het donker gehaald. De avondklok hoefden we ons inmiddels gelukkig geen zorgen meer om te maken, maar het was toch lekker om voor het eten thuis te zijn. Een mooie stapel foto’s en een leuke herinnering rijker. Moe maar voldaan.