Genieten in de sneeuw

Nu de storm is gaan liggen is het overdag ook echt genieten geblazen in het witte landschap. Het zonnetje maakt de kou een stuk dragelijker en nu ik mijn ogen niet hoef dicht te knijpen tegen de rondvliegende sneeuwvlokken is er zó veel moois te zien! Het prachtige winterse landschap hebben we de afgelopen jaren moeten missen, maar het is een erg fijne afwisseling met al die toestanden in de samenleving.

Gisteren heb ik een rondje door het Binnenveld gefietst. Veel bijzondere soorten heb ik niet gezien, maar het zonnige sneeuwlandschap en de glibberige weggetjes waren ook mooi. De perfecte omstandigheden ook voor een knobbelzwaan om niet op te vallen, maar ik heb hem toch betrapt.

Tegen het eind van mijn fietstocht zag ik toch nog wat leuks. Op zo’n 25 meter van de weg zaten vijf patrijzen in de sneeuw naar eten te zoeken. Een mooi en vredig tafereeltje.

Heel wat foto’s later kwam er met veel lawaai een strooiwagen langs om de sneeuwresten weg te werken. Dat was toch te veel en weg waren de patrijzen. Je moet wat over hebben voor een begaanbare weg.

Vanmiddag heb ik een rondje over de Grebbeberg gelopen. Op de sneeuw na was het bijna lenteachtig. Overal was activiteit van vogeltjes en ook de spechten waren alweer volop actief. Terwijl ik een poging deed om een weggevlogen vuurgoudhaantje terug te vinden (zoeken naar een speld in een hooiberg, zo’n klein vogeltje) vloog er een middelste bonte specht voorbij die voor mij tegen een boom ging zitten. Deze wist er onopvallend tussenuit te knijpen, maar even later kwam hij met een partner terug. Op de achtergrond hoorde ik zowel de kleine als de grote bonte specht ook. Het drietal was compleet.

In de sneeuw naar voedsel zoeken is natuurlijk niet makkelijk. Een koperwiek wist echter niet van opgeven en groef een flink hol. Eerst de sneeuw aan de kant en daarna verder in de bladeren en de grond. Verspreid over de helling zaten meerdere van dit soort kale plekken. Het wemelde er ook van de koperwieken.