De regen klettert tegen de ruiten. De gure wind weet door de kleine naadjes alle hoeken van het huis te bereiken. Het is ploeteren tegen de wind en regen in om het bos te bereiken, maar dan heb je ook wat.
Wat voor ons misschien iets minder prettig is, is voor het herfstgevoel meer dan perfect. Je kunt in het gemiddelde bos geen meter lopen zonder een paddenstoel te zien. Het bos rondom de Hierdensebeek en Leuvenumsebeek tussen Nunspeet en Harderwijk op de Noord-Veluwe is wat paddenstoelen betreft zo’n gemiddeld bos. Misschien íets boven gemiddeld. Het barstte er werkelijk van de paddenstoelen toen ik er vorig weekend met mijn ouders ging wandelen. Gelukkig voor ons was het weer op die dag maar matig herfstachtig: alleen terwijl we onderweg waren met de auto regende het. In het bos viel het mee en kwam zelfs de zon soms door.
De paddenstoelen waren er in allerlei soorten en maten. De mooiste vond ik toch de gekraagde aardsterren, die als een soort sterren op de aarde liggen. Een voorspelbare naam. Ook de heksenschermpjes (lichtroze van kleur) en sowieso de hoge aantallen waren leuk om te zien.
Ook zonder paddenstoelen was de omgeving mooi geweest. De beken (gelukkig niet overal droog) waren erg mooi en de grote hoeveelheid kleine heuveltjes maakte het bos onoverzichtelijk, maar wel spannend. Toen ik er wat langer liep begon ik ook dingen te herkennen. En toen was ik eruit. Ik was hier eerder geweest, niet eens zo heel lang geleden. In de auto herkende ik bij Harderwijk al een aantal punten herkend waar ik met Kylian op fietsvakantie langs was gekomen afgelopen zomer. Dit bos met de prachtige beken bleek ook zo’n punt te zijn. Alleen konden we toen niet zo erg van de beken genieten. We hadden net pauze gehad en wilden dus niet wéér uitgebreid stoppen en het was vooral heel druk met fietsers en wandelaars. Druk verkeer, dus weinig tijd om van het fietspad weg te kijken.
Op deze dag was het gelukkig rustiger, al bleek toen we terugkwamen bij de parkeerplaats (bomvol!) dat er toch flink wat mensen aan de wandel waren in het gebied. De hoeveelheid mensen die we tegenkwamen viel erg mee. Een mooi dagje om te wandelen op een plek die achteraf toch niet zo nieuw en onbekend bleek te zijn als ik vooraf had verwacht.
JFK Natuurblog 