Veluwse zomeravond

Weinig wind, een half zonnetje en twintig graden. Een goed recept voor een prachtige zomeravond op de Veluwe. Voor mij een nieuw concept, waar ik nog niet vaak van genoten heb. In juni ben ik al twee keer naar de Edese Hei geweest in de avond om van de laatste zon te genieten. De koekoeken lieten zich oren en één van de twee keren zag ik zelfs al ruim een uur voor zonsondergang een aantal nachtzwaluwen jagen. Uiteraard was dat één van de twee keren dat ik geen camera had meegenomen. Ja, die dagen zijn er ook. Puur genieten.

Gisteravond was nog klassieker Veluws. In de oude bossen van Kroondomein het Loo was alleen het landschap al genieten. Maar we waren naar iets op zoek. Een gigantische, haast prehistorische kever: het vliegend hert. In de oude bossen op de Veluwe kun je deze oerkevers tegenkomen. De mannetjes, met gigantische kaken in de vorm van een hertengewei, kunnen tot bijna tien centimeter lang worden.

Van een vriend had ik een tip gekregen voor een kansrijke plek. Nou, kansrijk was het zeker. De eerste werd verraden door een paar andere mensen die ernaar stonden te kijken, waardoor ik het eerste mannetje al vanuit de auto zag zitten.

Deze was kort voor we aankwamen uit de boom gegooid door een ander, groter mannetje, zo vertelde één van de anderen. Zo territoriaal zijn ze dus. Bovenin de boom zaten inderdaad nog twee, nog grotere beesten. Maar het beest laag op de stam was ook mooi en liet zich schitterend bekijken. Wat een gigantische kaken – en wat is het beest überhaupt groot! Ik heb wel eens neushoornkevers gezien op het schoolplein en ik dacht dat dat grote kevers waren. Maar deze massieve bakbeesten waren nog eens drie keer zo groot!

De twee dieren bovenin de boom hadden ook flink mot met elkaar. Eentje werd volledig met de kaken vastgehouden zodat hij met geen enkele poot de boom meer kon raken. Wonder boven wonder viel deze niet uit de boom, terwijl de kans groter leek dat ze samen zouden vallen. Helaas vond dit op grote hoogte plaats en had ik mijn macrolens nog op de camera zitten. Geen foto dus.

De vaste stek van de vliegende herten was een wond in de eik, waar ze de sappen van drinken. Maar niet alleen de vliegende herten deden dat, ook een flink aantal hoornaars vonden hier een maaltje. En dat leverde de nodige irritaties op tussen de kevers en de wespen. Beide grote, machtige insecten. Elkaar konden ze niks maken. Een vliegend hert is niet snel en wendbaar genoeg, maar wel flink gepantserd, waardoor een hoornaar ook geen schade aan kan richten. Ze probeerden elkaar wel weg te jagen en liepen elkaar flink in de weg, maar spectaculaire gevechten tussen vliegend hert en hoornaar leverde het niet op.

Verderop in een open stuk bos gingen we eten. Het was begin van de avond en een mooier plekje om te picknicken kon ik op dat moment niet bedenken. We gingen op een berkenstam met tonderzwammen zitten, waar ik prompt een zeldzame soort wants (zonder Nederlandse naam) ontdekte. Een zwarte specht kwam fraai voor ons tegen de boom zitten en ook nadat deze vertrokken was hoorden we hem nog regelmatig roepen.

Toen we langs een klein weitje in het bos kwamen liep er een flinke zwijnenfamilie rustig te scharrelen.

Twee zeugen, een beer en een stuk of vijftien bijna volgroeide biggen. Het laatste zonlicht bereikte de open plek net niet meer, maar de varens op de voorgrond wel, waardoor het toch nog kleurrijke, sfeervolle avondplaatjes opleverde. Helaas werden ze verstoord door een paar overenthousiaste fotografen die dwars door het bos dichterbij probeerden te komen. Gelukkig hebben we ze daarvoor vanaf het pad al mooi kunnen zien.

Ook bij een wildscherm op de terugweg bij Hoog Buurlo liepen een aantal zwijnen. Het was toen echter al een stuk donkerder en best druk met mensen, dus we vertrokken gauw weer.

Het was een avond om nooit te vergeten. Wat heb ik genoten. Een mooie zomeravond op de Veluwe. Een aanrader!