Vogels en vrijheid

Een bizar stille en, misschien juist daardoor wel, heel bijzondere Bevrijdingsdag. Als echte Wageninger ben ik opgegroeid met 5 mei. Wageningen, de Stad der Bevrijding zoals trotse Wageningers zeggen, barst elk jaar weer uit zijn voegen. Het Bevrijdingsfestival lijkt ieder jaar weer groter en intenser te worden. Ondanks dat de oorlog in een steeds verder verleden komt te liggen.
Hoewel ik niet zo’n festivalganger ben, vind ik het ieder jaar weer bijzonder om bij te zijn. Trots op de stad.
Toen ik vanochtend langs het centrum kwam was het oorverdovend stil. Geen dranghekken die op het laatst nog in elkaar gezet worden. De laatste geluidstesten voor het feest kan losbarsten. Geen vrolijkheid. Het enige dat getuigt van deze bijzondere dag is de grote hoeveelheid vlaggen die buiten hangt. Het is wrang dat in een gedenkwaardig jaar als 2020, precies 75 jaar na de bevrijding, er van feestelijkheid weinig terecht komt. Zonde voor iedereen die zich erop verheugde, maar vooral ook voor de organisatie van alle festiviteiten.
Maar laten we niet vergeten: het is geen 5 mei zoals alle andere dagen waarop de vrijheid gevierd wordt. Het brengt bewustzijn met zich mee. Nu het land in een ‘intelligente lockdown’ verkeert, realiseert iedereen zich hoe belangrijk vrijheid is. En dat het niet vanzelfsprekend is. Dat we het elk jaar weer moeten vieren.
Hoe bitter ook, niemand zal vergeten hoe 5 mei 2020 was. 5 mei 2020. Een historische dag.

5 mei is ook een dag om terug te blikken. Om het letterlijk te nemen: hieronder volgen de foto’s van de afgelopen week.

Een week geleden bleek dat we weer naar ons vakantiehuisje in Holten mochten. Er was in veiligheidsregio Twente een noodverordening waardoor er niet overnacht mocht worden in vakantiehuisjes, ook niet in privéwoningen. Toen bleek dat we er weer heen mochten zijn we gelijk gegaan. Een paar halve dagjes uit volgden. Korhoenders luisteren op een prachtige lentemorgen en naar de Engbertsdijksvenen fietsen. Ik heb niet veel foto’s gemaakt, maar wel genoten. De korhoenders waren mooi te zien en te horen op de Holterberg en in de Engbertsdijksvenen vonden we ondanks het matige weer van dinsdag een adder en de eerste libellen. En niet te vergeten een tjiftjaf die zijn nestje in de hei vlak voor het huisje gemaakt had en de eekhoorntjes die regelmatig langs het huisje komen huppelen.

Weer terug in Wageningen heb ik me vermaakt in het Binnenveld. Een keer eind van de middag in de Bennekomse Hooilanden en een keer ’s avonds rond zonsondergang langs de Veensteeg.