Kempense heidelibel

Weer terug in Nederland zijn we gelijk afgelopen weekend naar de oma’s in het noorden geweest om de foto’s van Canada te laten zien. Op de terugweg van Groningen naar Wageningen zijn we zondag even langs de Weerribben gereden. Ik wilde heel graag de Kempense heidelibel zien, die in deze tijd van het jaar vliegt. De Kempense heidelibel is al lang een zeldzame soort in de Kempen, maar in de Weerribben doet hij het goed. Met name in het Woldlakebos vliegen ze in grote aantallen rond. Daar gingen we dan ook heen, naar het Woldlakebos. Ze waren niet moeilijk te vinden. Gelijk toen we de auto uit waren zag ik er al eentje, en langs het pad vlogen er tientallen. Ik heb een schatting van ongeveer zeventig gemaakt, maar het konden er net zo goed honderd of meer zijn.

Kenmerkend voor deze soort zijn de druppelvormige vlekjes op de zijkant van het achterlijf. De steenrode en bruinrode heidelibel kunnen dat ook een beetje hebben, maar die hebben geel in de poten, terwijl deze uitsluitend zwarte poten heeft.

Naast deze bijzondere soort vlogen er, zij het in kleinere aantallen, steenrode heidelibellen, zwarte heidelibellen, gewone pantserjuffers en bruine glazenmakers rond. Eén keer vloog er een groene glazenmaker over, voor meer van die beesten ben ik niet op de goede plek geweest. De Kempense heidelibellen namen te veel tijd in beslag waardoor ik niet meer aan de andere plek toegekomen ben. Ook zag ik één tengere grasjuffer, en wees een andere insectenliefhebber mij op twee parende muskusboktorren, een zeldzame keversoort die daar blijkbaar ook voorkomt.

Muskusboktorren. Deze beesten lijken niet zo bijzonder, maar deze bloem was behoorlijk groot, en zonder sprieten waren deze kevers bijna 4 cm lang, met sprieten van ook ongeveer die lengte!

Ik heb de soort één keer eerder gezien, in de Kempen, dus blijkbaar is de Weerribben écht een beetje de Kempen in het klein. Er zijn nog wel meer soorten te noemen die in de Kempen en in de Weerribben voorkomen, maar daar tussenin nauwelijks!