Op 13 juli zijn we vertrokken voor een reis van bijna een maand door Canada! Een geweldige reis door Vancouver Island, de Coastal Mountains, de Rocky Mountains en over de prairie van Alberta. Ik ben vier dagen bezig geweest met het uitzoeken van al mijn 4785 foto’s, en nu is het dan zover. In deze vijf dagen neem ik jullie mee op onze reis door Zuidwest-Canada, elke dag een deel: Vancouver en Vancouver Island, de Coastal Mountains, de Rocky Mountains (1), de Rocky Mountains (2) en als laatste de prairie van Alberta. Veel plezier!
22 juli
Op 22 juli vertrokken we van Whistler naar het Wells Gray Provincial Park bij Clearwater, aan het begin van de Rocky Mountains. Het begin was over de snelweg, maar daarna kregen we een kleiner weggetje dat slingerend de bergen in liep. We gingen richting de wolken, want het was een erg wolkerige dag. Onderweg naar een pas zagen we diverse bergplantjes vanuit de auto, en af en toe stapten we even uit om te kijken. Boven was het erg koud, zo’n 10°C. Dat werd wel anders toen we aan de andere kant naar beneden gingen. In het prachtige smalle dal was het al rond de 20°C en een heerlijk zonnetje, en toen we de bergen uit waren op de tussenbergse vlaktes van British Columbia, liep de temperatuur tegen de 30°C aan. Er was niet veel van te zien, maar in het gebied waren veel bosbranden geweest. Op één plek was wel overal waar je kon kijken zwartgeblakerde grond te zien. Op de weg lag nog het roodachtige bluspoeder wat gebruikt was. De weg was tot één dag voor wij hier waren nog afgesloten geweest. We hadden heel veel geluk dat we er weer langs mochten, anders was de rit naar Clearwater zo’n 600 km geweest in plaats van 400!
Onderweg werden we verrast door een Amerikaanse nachtzwaluw die daar rondvloog, maar toen we vlakbij Clearwater waren vlogen er ineens wel een stuk of 40 rond de weg! En dat terwijl in de boekjes staat dat ze hetzelfde gedrag hebben als onze Nederlandse nachtzwaluw. Overdag zeer verborgen op de grond of op een tak, en ‘s nachts vliegend, alleen, om insecten te vangen. Deze vlogen dus in een grote groep, overdag, rondom de weg! Heel bizar!
23 juli
We hadden een lodge middenin Wells Gray Provincial Park. Het zou een schitterend gebied moeten zijn, met alpineweides, watervallen en veel wild. We mochten echter niet het gebied in. Het park was gesloten vanwege het zeer hoge brandgevaar. Er was maar één toegangsweg, en het zou te gevaarlijk zijn als iedereen langs die weg geëvacueerd moest worden in geval van brand. Ook zouden de parkwachters inzetbaar moeten zijn om te helpen in andere parken waar wel brand was. Aan het begin van die toegangsweg stonden twee parkwachters om iedereen tegen te houden die het park in wilde rijden. Wij mochten er door, omdat we een reservering hadden voor een lodge langs die weg, 35 km verderop, maar we mochten niet van de weg en het terrein van de lodge af. Bij de lodge was enkel een golfterrein, met nog wel een ruig randje langs een beek erlangs. Met mijn vader ging ik daar ‘s ochtends maar eens kijken. Toen mijn vader het gebouw uit liep schopte hij bijna een korhoenachtige vogel van het terras af. Er liep een vrouwtje bossneeuwhoen. Het volgende kwartier lag ik op mijn buik achter het beest aan te kruipen, en met mijn macrolens kreeg ik aardig wat voor elkaar!
Bij de beek vlogen wat libellen, en er stonden wat plantjes. Al snel ontdekte mijn vader een wegschietende slang. Ik vond hem weer terug, en zag dat het een kousebandslang was. Toen zijn we langs de oever van de beek verder gaan zoeken, en we vonden in totaal zes kousebandslangen! Een leuke score, en een leuke verrassing! Ook heb ik voor het gebouw van de receptie even kolibries staan fotograferen. Ze hadden een silo opgehangen met suikerwater erin, waar bijna constant enkele rosse kolibries omheen bleven hangen. Een erg leuk gezicht!
‘s Middags reden we de 35 km terug naar Clearwater, om daar in een stuk bos wat niet bij het park hoorde nog een stukje te lopen. Daar kwamen we veel verrassende vogels tegen, waaronder de prachtige Louisianatangare, een prachtige, bijna tropische vogel!
24 juli
Op 24 juli vertrokken we richting Jasper National Park. Over een mooie bochtige weg, die verder goed onderhouden was en dus lekker doorreed. Bij de Mount Robson, met zo’n 4000 meter de hoogste berg van de Rocky Mountains, liepen we een rondje. Langs een prachtige beek omhoog, en daarna weer terug. In Jasper kwamen we aan bij de lodge, en gingen we een hapje eten.
25 juli
Op 25 juli gingen we naar Maligne Lake. Het meer heeft een lange toegangsweg, waarlangs je regelmatig beren kunt zien. Helaas op de heenweg geen beren, dus liepen we een rondje bij Maligne Lake. Daarbij kwamen we langs een mooi kleiner meertje, genaamd Moose Lake (Moose=eland). We stonden daar te kijken, toen een andere wandelaar ons vroeg: “zien jullie de elanden?”. Nee, die hadden we nog niet gezien! Ze waren ook net uit beeld, maar we bleven even wachten. Na een tijdje stapte er inderdaad een eland tevoorschijn! We vonden hem eigenlijk niet zo heel erg groot, en ook niet met zo’n typische elandkop. Dat klopte ook, want toen stapte de moeder van het jong tevoorschijn. En die was pas écht groot! Het was een grote afstand tussen ons en de dieren, maar we konden ze ook met het blote oog duidelijk zien! Aan de overkant van het meer liepen ze waterplanten te zoeken aan de rand van het meer. Na een tijdje verdwenen ze weer uit beeld, achter een bocht in het meer. Een bijzondere ontmoeting!
Op de terugweg van het meer naar Jasper zagen we twee keer een muildierhert, maar de beren wilden weer niet lukken. Toen we de Maligne Lake Road uit reden, stond er een file op de snelweg. We sloten aan en stapten uit. Tegen de rotswand langs de weg liepen drie dikhoornschapen. Ze hebben eigenlijk het meest van de Europese steenbok. Ze zijn ook totaal niet schaapachtig, maar meer als een geit.
26 juli
Op 26 juli gingen we met de Skytram omhoog naar Whistler Mountain, bij Jasper. Die klom in 7 minuten 1000 meter omhoog, waarna je nog 150 meter moest klimmen naar de top. Boven zaten tussen de rotsen een heleboel mantelgrondeekhoorns, die ook ontzettend tam waren. Als je tussen de rotsen ging zitten gingen ze zowat bij je op schoot zitten. Eentje kwam zelfs zó dichtbij dat ik met mijn macrolens niet eens meer kon scherpstellen. Die ging rechtop staan en stak zijn kop in mijn zonnekap! Ook was er een grijze marmot, en een Noord-Amerikaanse fluithaas (pika). Ook zagen we meer vlinders dan we de hele vakantie al gezien hadden. Er zitten in de Rocky Mountains namelijk weinig vlinders omdat de winters te koud zijn voor de meeste soorten. Bovenop de berg was echter wel wat. Ook vloog één keer een steenarend over en waren mijn ouders en zus blij met de bergplantjes. Ook had je mooi uitzicht, ondanks dat het een beetje heiig was.
Morgen…
Morgen komt deel 4 van de reis online: de Rocky Mountains (2)!
JFK Natuurblog 