Sprinkhanen in de Gelderse Poort

Wat een geweldig einde van de zomervakantie had moeten worden had moeten worden, werd uiteindelijk een beetje een gek tussendoortje. Doordat de introductie van de universiteit in Wageningen tegelijk viel kon ik slechts de laatste twee excursiedagen naar het NJN-zomerkamp in de Gelderse Poort eind augustus. En daarna begon de studie al snel.

De Gelderse Poort is een enorm soortenrijkgebied, globaal tussen Arnhem en Nijmegen. Dit jaar is er een 5000-soortenjaar georganiseerd en het doel is al ruim gehaald nog voor het jaar voorbij is. Met name in de Millingerwaard en omgeving zitten veel zeldzame insecten die niet of nauwelijks in andere delen van Nederland voorkomen. Ik heb geprobeerd om er nog zoveel mogelijk van mee te pakken in die twee dagen, maar dat ging moeizaam door het weer. Op dag 1 was het stikheet en zonnig en op dag 2 fris en bewolkt met af en toe regen. Bovendien was het gebied erg droog. Veel planten waren niet meer herkenbaar.

In die dagen heb ik me vooral gefocust op sprinkhanen, omdat er in het gebied een aantal soorten zaten die ik nog nooit gezien had. En dat wilde wel. Op dag 1 konden we in de hitte nog goed weidesprinkhanen en een enkele boomkrekel vinden. Daarnaast nog wat algemenere soorten waaronder het zuidelijk spitskopje. De boomkrekel wilde alleen niet goed op de foto en mijn echte doelsoort ontbrak nog. Daarvoor was dag 2.

In een klein deel van de Ooijpolder leeft de enige binnenlandse populatie duinsabelsprinkhanen. Kleine, stevige dieren, met lange poten, sprieten en vleugels. En een geweldige schutkleur, waardoor ze nog niet zo makkelijk te vinden zijn. Gelukkig lukte dit op dag 2 wel. We moesten er even voor zoeken, maar toen we het goeie plekje gevonden hadden ging het hard. We zagen er zelfs enkele tientallen.

Dan de boomkrekel nog, ook een zeldzame soort en lastig te vinden bovendien. De schutkleur is fantastisch, het geluid hard en hol. Twee jaar geleden vond ik er eentje in de tuin, die zat avonden achter elkaar te roepen. En ik kon zoeken wat ik wilde, ik heb hem niet gezien. In Spanje, waar hij veel algemener is, zag ik hem deze zomer wel. Maar natuurlijk precies op een avond dat ik mijn camera niet mee had…

Ik werd al bijna wanhopig, tot een excursiedeelnemer een beestje een klein bruin beestje in een braamstruik aanwees. ‘Wat is dat dan?’ En dat was ‘m, waar ik al de hele ochtend naar op zoek was!

Het kamp was dus kort en krachtig bij mij, een mooi einde van een volle zomer vol vrijheid en beesten. Inmiddels werk ik aan een blogserie over het zomerkamp in Spanje. Een nieuw land, nieuwe landschappen en nieuwe beesten. Wat was dat geweldig! Je leest het binnenkort!