Genieten van de vogels

Nieuw jaar, nieuwe kansen (nog beste wensen allemaal) en dus tijd om weer eens ouderwets te vogelen. Een dag van tevoren zag de weersvoorspelling voor vandaag er opeens prima uit, dus vertrokken mijn vader en ik ’s ochtends richting Zuid-Holland.

Sinds een paar weken hangt er een purperkoet rond, een zeldzame moerasvogel uit Spanje en zuidelijker. Dit beestje was het eerste exemplaar dat in Nederland verzeild raakte en daarmee extra bijzonder.

De vogel heeft zijn plekje gevonden tussen Alblasserdam en Kinderdijk, een mooi stukje Hollands landschap met de dijken op de achtergrond. De specifieke locatie is overigens een simpel rietkraagje langs een ordinair kanaal.

Maar goed, het beest liet zich prachtig zien. Eerst nog wat verstopt in de rietkraag, maar tegelijk met de zon kwam hij tevoorschijn om zijn prachtige purperen verenkleed te showen. De koet, een slagje groter dan een meerkoet en met vooral veel langere poten, liet zich het kaas niet van het brood eten. Nadat hij een waterhoen rustig had laten passeren kwam hij verderop in de rietkraag een meerkoet tegen. Dit zwarte neefje werd genadeloos weggepest door middel van bommetje van achteren. De arme meerkoet…

Deze zeldzaamheid was niet de enige van Alblasserdam. Niet geheel toevallig, er hangen immers al een tijdje erg veel vogelaars rond, werd in de buurt ook een klein bruin vogeltje ontdekt. Ook deze bruine boszanger was nieuw voor mij en werd dus met een bezoekje vereerd. Zo fraai als de purperkoet was, zo lelijk was deze. Steeds achterin het struweel, amper te volgen door de dichte begroeiing. De enige hulp was het tikkende geluidje dat hij bijna non-stop maakte. Naar omstandigheden heb ik hem nog best goed op de foto, makkelijk was het zeker niet.

Na deze twee twitches werd het tijd voor een stukje door een natuurgebied lopen, maar niet geheel toevallig kwamen we langs een plek waar drie koereigers gemeld waren, aan de rand van de Dordtse Biesbosch.

Toen we aan kwamen rijden dacht ik in eerste instantie dat er wat kippen naast de ren liepen, het was daadwerkelijk pal naast een kippenren, maar het waren toch echt de kleine witte reigertjes. Direct naast een boerenerf en op slechts kleine afstand van de weg. Toen de beestjes even opgepest werden door een hard langsstuivende auto zag ik mijn kans schoon en ging verdekt achter een houten hek liggen. Langzaam maar zeker kwamen de koereigers weer terug wandelen, tot ze op amper 20 meter van mij af liepen. Druk met hun snavels in de klei prikkend op zoek naar wormen. Schoner werden ze er niet van, maar een mooi tafereeltje was het wel. Helaas waren ze wat zenuwachtig van de blaffende hond op het erf en toen de boerin eieren kwam rapen werd het ze te veel en vlogen ze verder naar achter.

Ook in de Biesbosch was het leuk. In de Noordwaard zagen we middelste zaagbekken, toch een zeldzame soort in het binnenland. Helaas waren ze erg ver weg. Iets dichterbij waren de nonnetjes, maar deze waren erg schuw en vlogen na niet al te lange tijd een heel stuk naar achter.

Al met al kan ik toch zeggen dat deze 2 januari een mooi begin van 2022 is geweest met twee nieuwe soorten, drie prachtige koereigers en bovenal een heerlijke dag om met m’n kop in de wind lekker uit te waaien in het Hollandse landschap.