Rosse franjepoot in het binnenland

Kwart voor zeven in de ochtend. De wekker is net gegaan en ik lig nog een beetje te doezelen. Half in slaap lees ik een appje van een vogelaar die kraanvogels hoort boven een ander deel van Wageningen. Het is niet waarschijnlijk dat ze nog over ons huis komen, dan zouden ze een vreemde koers hebben. Ik leg mijn telefoon weer weg.

Nog geen minuut later schrik ik op van een onmiskenbaar geluid dat door het raam mijn kamer binnendringt. Kraanvogels! Het is nog donker, dus alle tijd om te genieten. Geen stress om snel mijn camera te pakken. Ik ga voor het raam zitten en doe mijn oren open. Waarschijnlijk is het een behoorlijke groep, al is dat lastig te horen. Ze vliegen recht richting het westen, een vreemde koers voor kraanvogels. Langzaam sterft het geluid weg. Wat een start van de dag!

De zeldzaamheden in de omgeving van Wageningen zijn niet aan te slepen. Na de Humes bladkoning (nog altijd aanwezig) en de Siberische tjiftjaf werd twee dagen geleden een rosse franjepoot ontdekt in een plasje naast de A12 bij Ede. Een zeldzame kustvogel die zeer zelden in het binnenland opduikt. En bovendien eentje die ik nog nooit gezien had, dus hoog tijd om even langs te gaan. Ik had helaas maar een minuut of tien de tijd, maar dat was ruim voldoende voor een paar erg leuke plaatjes.

De rosse franjepoot broedt op de hoogarctische toendra, ver van alle mensen vandaan. In broedkleed is hij prachtig roestbruin – waar hij zijn naam aan dankt – met contrastrijke kop- en vleugeltekening. In de winter trekt het beestje over zee richting Afrika, waar hij ver uit de kust overwintert. Daar dobbert hij rond en pikt vlot rondzwemmend plankton op van het wateroppervlak. Vreemd gedrag voor een steltloper; een rare vogel… In de trektijd worden met name jonge vogels af en toe aan de Nederlandse kust gezien, maar nooit in hoge aantallen. Een waarneming zo diep in het binnenland is voor landrotten als ik een buitenkansje.

Het beestje zwom op zijn gemakje rond in het smalle plasje, ongeveer een meter uit de kant en zich totaal niks aantrekkend van de vogelaars. De tactiek: aan de waterkant gaan liggen in de richting waar hij naar toe zwemt, foto’s maken terwijl hij naar je toe zwemt en voorbij zwemt. En dan rustig weer voorbij lopen en dan weer van voren af aan.

Tot de franjepoot zonder duidelijke aanleiding opvloog en aan de andere kant van de snelweg verdween. En dat is dan voor de vogelaars een behoorlijke barrière. Ik heb het maar niet afgewacht en ben doorgereden naar mijn afspraak. Kort daarna zag ik echter al een appje langskomen dat de vogel ook weer teruggevlogen was. Gelukkig maar voor de andere vogelaars…