Beekprik op de Veluwe

Gisteren ben ik met mijn vader voor het eerst dit jaar weer naar iets koudbloedigs op zoek geweest. Ik wilde wel weer eens iets anders zien dan vogels en in het zonnetje was het erg lekker.

We zijn naar de Koppelsprengen bij Apeldoorn, een mooi complex van bronbeekjes midden op de Veluwe. Het doel was de beekprik, een zeldzaam visachtig dier dat niet echt een vis is maar er wel veel op lijkt. Een belangrijk verschil is het larvestadium van zo’n zeven jaar waarin de beekprik zonder ogen en karakteristieke zuigsnuit in de bodemlaag van de beek leeft. Daarna verandert hij tijdens een metamorfose in een visachtig dier, paart en sterft binnen een paar weken.

De beekprikken waren niet moeilijk te vinden. Op een grindbankje in de beek waren een stuk of tien dieren bezig te paaien. De dieren houden zich met hun zuigsnuit vast aan de kleine steentjes om op hun plek te blijven in de stroming. De mannetjes grijpen zich vast op de vrouwtjes. Soms is het gewicht te veel voor de kiezel en spoelen beide vissen weg. Om een geschikte paaiplaats te maken wordt er door de mannetjes ook met steentjes gesleept.

Het is heel bijzonder om vissen zo mooi te zien, vaak schieten deze weg als er een gestalte boven de beek verschijnt of je ziet ze in minder helder water helemaal niet. Deze waren prachtig!

Behalve foto’s heb ik hier ook filmbeelden van gemaakt:

Na het uitstapje zijn we doorgereden naar de IJssel bij Deventer om naar het hoge water te kijken. Veel bijzonders zagen we hier niet, maar wel wat brandganzen en ooievaars van dichtbij.