Vandaag ben ik om het mooie weer te vieren een stukje gaan fietsen richting het oosten. Niet geheel per ongeluk kwam ik ook langs de nieuwe standplaats van de Siberische notenkraker, die zich prachtig in het zachte zonlicht liet zien. Hij wist alleen niet helemaal wat hij nou wilde zijn… Eerst hakte hij in op de boom als een specht, trok stukken boomschors los, sloop door een pergola als een heggenmus waarna hij toch maar op zijn ‘notenkrakers’ op de grond pinda’s ging zoeken.
Op Landgoed Duno bij Doorwerth ging ik kijken bij een oude bekende plek van een bosuil, waar ik drie jaar geleden ook al eens was geweest. De bosuil was er nog, of eigenlijk ‘weer’ of nee… het was een andere! In hetzelfde gat zat een bosuil, maar het zag er anders uit dan in mijn herinneringen. Thuis heb ik de foto’s vergeleken en geconcludeerd dat het een andere uil is.
Onderlangs de berg bij het Landgoed, langs de fonteinallee, vond ik met wat hulp van waarneming.nl én een andere natuurliefhebber vier spechtinktzwammen. Een zeldzame soort die ik nog nooit eerder gezien had, maar vooral ook een heel mooie en fotogenieke soort! Met de spikkels lijkt hij aardig op het verenkleed van de grote bonte specht.
De zon die tegen zonsondergang nog even door de wolken prikte maakte de plaatjes compleet. Omdat ik mijn telelens op mijn camera had zitten en toch alles uit mijn tas moest halen om bij mijn macrolens te komen, heb ik gelijk maar ál mijn lenzen gebruikt, wat weer voor aardig verschillende plaatjes zorgde.
JFK Natuurblog 