Kraanvogels bij Diepholz (Duitsland)

De afgelopen dagen ben ik met mijn ouders en Sarah op vakantie geweest in ons familievakantiehuisje in Holten, in de buurt van Deventer. Het begon met het ophalen van Sarah in Ravenswoud. Dat kon vrij makkelijk, doordat we vanaf mijn oma in Groningen naar Holten zouden gaan.

Bij Sarah sliep het meeste reptielen- en amfibieënleven, maar ondanks dat waren er nog drie kamsalamanders en een boomkikker te vinden.

Daarna gingen we door naar Holten. Op de eerste hele dag van Holten, op dinsdag, gingen we wandelen op de Holterberg. Er was bijzonder weinig te zien. Wat sijsjes, regelmatig overvliegende kruisbekken – dat dan weer wel – en wat paddenstoelen, maar dat waren er ook bijzonder weinig. Ik werd halverwege nog wel gebeld door iemand het WNF, die mij vertelde dat De Gelderlander (een krant) mij wilde interviewen omdat ik genomineerd was voor de fotowedstrijd. Dat heb ik meteen maar gedaan, en zo werd ik al wandelend geïnterviewd. Op woensdag hebben we wat aangerommeld in en rond het huisje, want het was erg slecht weer.

Op donderdag kwam het hoogtepunt van de vakantie. Het was nog steeds geen ideaal weer, maar wel een stuk beter dan woensdag. We gingen naar Diepholz, een Duitse plaats, ongeveer 80 km voorbij Osnabrück gezien vanaf Holten. Een pittige rit van ongeveer 2,5 uur, maar de moeite waard was het zeker! Het begon uiteraard met wat kleinere groepjes, in de buurt van het veen. Ze zaten wel ver weg, en in totaal waren het ongeveer 100 kraanvogels. Nog niks vergeleken met de 40.000 die er in deze tijd zouden moeten zitten.

We gingen lunchen in een uitkijktoren, waar helaas ook niks te zien was. Na de lunch gingen we weer door de akkers rijden, en weer kwamen we verspreid wat groepjes kraanvogels tegen. Bij één groepje liepen ook zes reeën in de buurt. Ik weet niet waardoor de reeën op de vlucht sloegen, maar ze gingen er wel vandoor. Ze renden recht op de drie kraanvogels af, en toen ze oog in oog stonden bleven ze even staan. Want ja, een kraanvogel komt met zijn kop nog hoger dan een ree! Daarna gingen ze er vlak voorlangs, en keken af en toe nog even naar de kraanvogels en naar ons.

Ik denk niet dat ik ooit al een ree beter op de foto heb gekregen dan dit, en nu stonden ze ook nog bij de kraanvogels! Daarnaast was dit ook mijn eerste goede foto van zittende kraanvogels! Niet lang daarna gingen de kraanvogels ook weg, want ze werden verstoord door een boer op zijn tractor die over het pad reed waar de kraanvogels ook op stonden.

Na dit leuke tafereel werden de groepen steeds groter, en werd het steeds makkelijker om goede foto’s te maken, omdat ze ook dichterbij kwamen. De grote klapper was een grote groep van zeker 500 exemplaren die aan de voorkant van een akker stonden. De voorste vogels stonden op zo’n 30 meter, zo niet dichterbij. Daar hebben we lange tijd gestaan. Af en toe waren er wat brandjes, en er kwamen ook veel bij-, weg- en overvliegen.

Tot slot gingen we de slaaptrek afwachten bij een andere uitkijktoren. Dat was zeker geen aanrader. Je kon ze heel goed horen, maar alles was op meer dan een kilometer afstand, ze kwamen niet dichtbij deze toren vliegen. Wel ontdekte mijn vader op grote afstand nog een zeearend, maar het was al te donker, en te ver weg voor een foto.

Ik heb ook nog een video gemaakt van het kraanvogelleven:

Op vrijdag, de dag van inpakken en wegwezen, werden we tijdens het ontbijt verrast. Ik zag een beest door de bomen rennen, en terwijl ik “eekhoorn!” riep zag ik gelijk dat het niet klopte. Dit dier was groter, veel groter. Hij had weliswaar een pluimstaart, maar ook de gelige bef die bij de zeldzame boommarter hoort! Dit was mijn eerste boommarter, en terwijl mijn familie al ruim 50 jaar in dit bos een paar vakantiehuisjes heeft, was dit ook de eerste voor dit bos! Hij liet zich lastig fotograferen, maar ik ben toch tevreden, want wat een moeilijk en bijzonder beest!

Na deze bijzondere ervaring heb ik met Sarah nog wat mooie foto’s van o.a. druppeltjes in het bos gemaakt.