Gladde slangen bij Rozendaal

Vandaag ben ik met beide ouders naar een heideterrein bij Rozendaal (nee, het was níet het Rozendaalse Veld) geweest. Maar niet zomaar, want het was hetzelfde terrein als waar ik drie jaar terug met een boswachter uit de straat was geweest voor reptielenmonitoring. Dat gebied was me wel bevallen, dus gingen we er maar weer ‘ns een keertje heen.

Nu hadden we geen ervaren boswachter mee, maar al heel snel hadden we de eerste twee te pakken: twee gladde slangen van ongeveer 20 cm gleden een muizenhol in. Helaas dus niet op de foto. Ook zagen we een onbekende, maar oh zo mooie sabelsprinkhaan, wat thuis een heidesabelsprinkhaan bleek te zijn.

Daarna ging het nog niet zo hard. We liepen een heel eind zonder ook maar één reptiel te zien. Het was dan ook niet zo verschrikkelijk mooi weer, maar juist voor gladde slangen, die niet zo van hitte en zon houden, wel prima. We hielden even pauze, en al heel snel daarna zagen we er weer eentje. Een prachtig opgerold mannetje gladde slang, van minstens 50 cm lang.

Daarna ontdekte mijn vader een zandhagedis, die zich prachtig liet fotograferen. Toen ik terugliep naar de plek waar ik was gebleven met zoeken liep ik tegen een vervellingshuid van een slang aan! Eerst dacht ik dat het van een gladde slang was, maar toen ik beter keek zag ik kielen over de schubben lopen. Adder zit daar volgens die boswachter niet, dus dan was het zeer waarschijnlijk van een ringslang! Toch gaaf!