Met medewerking van een zieke docent (oftewel uitval) en huiswerkvrij, kreeg ik gisterenmiddag een prachtige gelegenheid om lekker te gaan fotograferen in de Wageningse uiterwaarden. Ik ging naar de plek waar ik laatst die fuut zo mooi op de foto kreeg (https://janboelvanfladderaarsenkruipers.wordpress.com/2016/03/11/fuut-en-zaagbek/), want daar zitten veel eendjes, die ook wel eens dichtbij de kant zwemmen, en zo ’s middags heb je op die plek het licht perfect mee.
Toen ik aankwam merkte ik meteen een spierwitte vogel midden op de plas op, en toen ik inzoomde zag ik ook wel wat zwarte tekening. Oftewel: een mannetje nonnetje! In de Wageningse uiterwaarden heb ik nog nooit een nonnetje gezien, en een mannetje is sowieso al lang geleden. Ze waren nog op een meter of 70 afstand, maar ze kwamen wel dichterbij, en terwijl ze dichterbij kwamen kon ik me aardig vermaken met de waterhoentjes en wintertalingen die vlakbij zwommen. Daarna kwamen ook de nonnetjes dichterbij, tot ze op een meter of 30 waren. Ik ben best tevreden over het resultaat!






Ik heb wel 1,5 uur op dezelfde plek gezeten, maar ik ben er heel blij mee!
Terecht ! Je hebt weer heel wat bijzonders bij elkaar gespot ! Die nonnen heb ik nog nooit gezien !
Wat heerlijk zo’n school, met zoveel vrije middagen en zo weinig huiswerk !
Gr. Hanneke
LikeLike
Ha! Dat heb je mooi geregeld ja! Ik geniet er erg van!
LikeLike