Vandaag had ik onverwacht maar tot 10:45 uur school, dus kon ik iets moois met mijn vrije middag gaan doen.
Ik besloot een vriend van de basisschool op te bellen of hij misschien kon afspreken, maar hij kon niet. Toen besloot ik om weer naar de uiterwaarden van Wageningen te gaan, om te proberen om betere foto’s van de Europese kanaries te maken.
Zonder dat ik in de gaten had dat het de kanaries waren, gingen er drie vogeltjes vlak naast mij in een boompje zitten, prachtig in het zonnetje. Het bleken dus de kanaries te zijn, en het werd dus nog veel makkelijker dan ik had verwacht. In tegenstelling tot zondag bleven ze in de buurt van de plek waar ik ze voor het eerst zag, en kon ik ze dus goed volgen.
In het boompje lieten de twee vrouwtjes zich goed zien, en later het mannetje ook nog, prachtig bovenin een stengel.
Ook kon ik het mannetje horen zingen zo nu en dan.
Toen ik de kanaries dan toch was kwijtgeraakt, en ze weer aan het zoeken was, kwam ik nog een zeldzame soort tegen. In een groepje staartmezen zat namelijk een witkopstaartmees! Dit is namelijk een ondersoort die in Scandinavië voorkomt, en af en toe hier komt. Zoals de naam al zegt heeft het beestje een volledig witte kop, zonder de gebruikelijke donkere oogstreep.
Verder heb ik niks speciaals gezien, behalve de altijd leuke matkopjes. Het was heel tof, een prachtige manier om je onverwacht vrije middag te vullen!
JFK Natuurblog 