#onmogelijkevogeltjes

Een typisch geval van #onmogelijkevogeltjes is de Europese kanarie. Daar kwam ik vandaag achter.

Ik ging met m’n ouders naar de uiterwaarden bij Wageningen, omdat ze niet ver weg wilden, en er Europese kanaries zouden zitten.

Dat was ook zo. Toen we er aankwamen liepen we naar de plek waar ze het laatst waren gezien, en daar zagen we er drie vliegen, waarvan er twee in een boom gingen zitten. Nog voor ik een foto kon maken vlogen ze naar de grond en waren ze foetsie. We hebben ze niet uit de ruigte weg zien vliegen, maar toen ik ruim een half uur later maar eens door dat stuk ging struinen waren ze blijkbaar toch al weg.

Even later kwamen we ze weer tegen, nu bij een braamstrueel. Ze streken bovenin neer, maar wel op grote afstand waardoor een goede foto onmogelijk was. Ze bleven lang rond het strueel hangen, maar het lukte niet om ze goed te zien. Op een gegeven moment kwamen we zonder dat we het zelf door hadden iets te dichtbij, en foetsie….

Mijn vader ging naar huis, maar ik bleef achter met een andere vogelaar- en oud-JNM’er. Het lukte ons om ze rond dat braamstrueel, waar ze kennelijk al weer naartoe waren gegaan, weer een paar keer te spotten, maar foto’s maken lukte niet.

Wel vloog er nog een keer houtsnip langs!

Toen de andere vogelaar naar huis was gegaan rond kwart voor twee, gaf ik het ook maar op. Ik stak het weggetje bij de steenfabriek over, en gleed aan de andere kant weer onder het prikkeldraad door. Ik liep naar de nevengeul, om te kijken of daar nog iets leuks was. Maar nee, alleen futen, kuifeenden, wintertalingen en knobbelzwanen. Wel heel erg veel beversporen, vooral rond de burcht.

Toen ik terugliep naar de fiets landde er een ijsvogeltje vlak naast me op een tak, maar er zaten te veel sprieten en takjes voor voor een foto.

Operatie #onmogelijkevogeltjes geslaagd voor zover mogelijk!