Gisteren gingen we naar de Ooijpolder bij Nijmegen. Ik wilde liever naar de Oostvaardersplassen, maar mijn vader vond dat te ver weg, en nu gingen we naar de Ooijpolder. Eigenlijk ook nog geen straf, want daar zat al maandenlang een ijduiker. Een ijsduiker? Ja, een ijsduiker! Vraag me niet waarom, want we zaten 200 km van de kust, en dit is een zeevogel, maar het was wel leuk.
Eerst gingen we ook allerlei bessen fotograferen, en daarna gingen we de Bisonbaai rond, de plas waar de ijsduiker al sinds minstens twee maanden rondzwom. De rode wouw vloog ook al over, en daarbij hadden we ook al zoiets van “oké?!”, maar daarna zagen we dan ook echt de ijsduiker, en dat was pas écht apart!
Er zwommen minstens tien brilduikers ook op de plas, en een grote zaagbek. Verder was er eigenlijk niet veel te zien.
Maar die ijsduiker en brilduikers hebben me wel aardig vermaakt. De ijsduiker dook veel onder, en zwom dan soms ook een paar honderd meter van de plek waar hij onderdook weg, zodat we hem een aantal keren helemaal kwijt waren. Maar zo gebeurde het ook dat hij aan de overkant van de plas (ongeveer 200 meter) onderdook, en een paar minuten later 20 meter voor onze neus bovenkwam.
De brilduikers lieten zich ook van een goede afstand zien en fotograferen. Enkele paartjes bij elkaar, en later ook nog een vrouwtje alleen, die zich vanaf een strandje op ongeveer 15 meter prachtig liet zien.
Tegelijk was het ook stervenskoud, maximaal -1°C met een stevig briesje. Zeker aan de kant van de plas die in de schaduw lag was het bibberen!
Aan de andere kant van de plas dook de ijsduiker plotseling weer op, en die liet zich ook een paar keer van heel dichtbij, weliswaar met tegenlicht, goed fotograferen. Een superdag, om over de prachtige kramsvogels en koperwieken tussen de bessen in het zonnetje nog niet te spreken.
Een ijsduiker op een ijskoude dag bij Nijmegen! Top!
JFK Natuurblog 