Rode wangetjes (en rood kammetje)

Vanochtend was ik in de huiskamer bezig, toen ik opeens rode wangetjes ontdekte in de voortuin. Rode wangetjes? Ja, rode wangetjes! Wat zijn dat dan? Nou, dat zijn putters. Althans, dat hébben putters.

Vandaag waren ze met z’n zessen. Meestal komen ze met twee tegelijk, maar nu waren er dus drie tweetallen. Ze deden zich –zoals altijd– te goed aan de zaden van de kaardenbollen die wij in de tuin hebben staan. Elke winter komen deze vrolijk(e) (gekleurde) vogeltjes bij ons langs. Of er nergens te eten is, of dat ze gewoon de warmte van een woonwijk opzoeken? Ik weet het niet, maar ik vind het wel heel erg leuk!

Later, vanmiddag, toen ik met mijn huiswerk bezig was op mijn kamer boven, toen zag ik iets kleins bewegen in de grote kersenboom voor ons huis. Ik had meteen een vermoeden, maar voor de zekerheid pakte ik toch maar heel snel mijn verrekijker die ik altijd semi-paraat in een kast op mijn kamer heb liggen, en het was inderdaad zo. Het vuurgoudhaantje is weer terug! Vorige winter zag ik bij huis ook regelmatig een vuurgoudhaantje, ondanks dat deze soort toch vrij schaars is, en alleen in het naaldbos voorkomt. Maar hij was er weer, een mannetje. En afgelopen winter was het ook een mannetje, dus wie weet is het dezelfde. Ik heb geen foto kunnen maken. Door het donkere weer was er geen beginnen aan.