Zomer en winter in een notendop

Hoe vaak lukt het om een kleine vuurvlinder en een klapekster op één dag te zien? Geen idee, maar vandaag in elk geval wel.

Vandaag ging ik met mijn vader hekken controleren voor Veld en Beek, op de Doorwerthse- en Wolfhezerheide. In de zomer hele leuke gebieden voor vooral reptielen, en in de winter voor wintervogels zoals keep, kruisbek en klapekster. Nu was het zo’n twijfelachtige dag. Een hele mooie zonnige, haast warme dag in eind oktober. Een laat hagedisje zou op zo’n dag kunnen, maar een echte wintervogel, als een klapekster, kan ook prima.

We begonnen op de Doorwerthse heide. Een mooi stuk open heide, met af en toe wat boompjes. Hier zagen we eerst al een paar atalanta’s vliegen, allemaal in dezelfde richting. Die waren dus op trek, want ze vlogen naar de zon, naar het zuiden. Net toen we het over de klapekster hadden, ontdekte mijn vader hem, ver weg, te ver voor een foto, in de top van een boompje, maar toen er een met een kraai ruziënde sperwer aan kwam vliegen, besloot hij toch maar wat lager te gaan zitten. Nadat de sperwer weg was, probeerde ik wat dichterbij te komen om een foto te maken, maar de vogel was gevlogen…. Wel ontdekte ik nog twee rupsendoders, naast elkaar in de vegetatie, waar ongetwijfeld nog een dode rups onder lag, maar ik heb hem toch maar niet uitgegraven ;-). Nu vloog er ook een mannetje citroenvlinder langs. Vlak nadat we het ecoduct tussen de Doorwerthse- en Wolfhezerheide waren overgestoken, schoot er ook nog een hagedisje tussen mijn benen door, dat een mannetje zandhagedis bleek te zijn. Hij was niet zo fel gekleurd als in het voorjaar, maar toch had hij nog wel groen. Ook vlogen er hier nog echte latelingen rond: twee kleine vuurvlinders en een kleine vos. En per ongeluk jaagde ik ook nog een groene specht op, maar ik had hem écht niet gezien….. 😦 Op de Wolfhezerheide was eerst niet zo veel te zien, maar een toen we al bijna aan het einde van het stuk waren, vlogen er een stuk of 10 bruine winterjuffers rond. Eerst was mijn vader er van overtuigd dat het pantserjuffers waren, maar ik wist zeker van niet. En ík had gelijk!

Weer op de Doorwerthse heide, toen we het ecoduct weer hadden overgestoken, waren er ook weer veel paddenstoelen. Eekhoorntjesbrood, gewone beurszwam en oranjerode stropharia. De klapekster zagen we niet meer terug. Wel hoorden we heel lange tijd nog een raaf roepen.