Deze dag gingen we al ’s ochtends vroeg voor de hitte aan (er was 33 graden Celsius voorspeld) naar de Sint-Pietersberg. Het doel was vlinders, vooral de “Big five” wilden we graag zien. De “Big five” bestond uit 5 bijzondere vlinders, die op de Sint-Pietersberg voorkomen: de koninginnenpage, het boswitje, het bruin dikkopje, het kaasjeskruiddikopje en het klaverblauwtje (in volgorde van algemeen > zeldzaam).
Vol goede moed gingen we ’s ochtends op weg naar de Zuidkant van de St. Pietersberg. De zon wilde alleen nog niet echt schijnen, maar het werd wel al wat warmer. Toen al snel de zon doorbrak barstte het los. Icarusblauwtjes, kleine koolwitjes, bruine zandoogjes, oranje luzernevlinders en Sint-Jansvlinders begonnen allemaal onmiddellijk te vliegen. In deze zee van vrij algemene vlinders was het best lastig om de zeldzame te vinden.
Na een tijdje vloog er toch een boswitje voorbij, en later nog één. Midden tussen de icarusblauwtjes ontdekte ik een bruin dikkopje, die tussen de bloemen rondvloog en af en toe ging zitten. Verderop vlogen weer oranje luzernevlinders rond, en terwijl ik me per ongeluk vastgreep aan het schrikdraad ontdekte ik ook in de verte een heel erg versleten koninginnenpage die snel dichterbij kwam. Die bleef een tijdje bij ons in de buurt rondhangen, zo dichtbij dat zelfs de gloednieuwe vlinderverrekijker van mama niet meer scherp kon stellen. Helaas ging hij niet zitten voor de foto, maar daar was het ook geen mooi exemplaar voor.
Tussen alle icarusblauwtjes bleven we maar zoeken naar het klaverblauwtje, tot nu toe zonder succes. Wel ontdekte ik in een hoekje van het grasland een kaasjeskruiddikkopje die tussen het gras en de kaasjeskruiden rondvloog. Daarna gingen we verder, want we hadden nog lang niet alles gezien. Bij de groeve keken we nog even of we een oehoe zagen, maar die zat vast ergens diep in een koele grot, want de temperatuur was inmiddels al flink opgelopen tot ongeveer 32 graden, en we liepen voor het grootste deel van de tijd in de zon. Toen we aan de noordelijkste kant van de St. Pietersberg aankwamen ontdekte mijn vader toch nog een klaverblauwtje! Een lastig te fotograferen mannetje, en ik heb hem er ook niet beter opstaan dan nodig is voor bewijsmateriaal. Ik plaats de foto ook niet op mijn blog, dan kan ik beter hopen dat ik in de Gaume nog een betere foto kan maken.
Aan het eind van de dag toen we bijna terug waren bij de auto, was er nog een prachtig boswitje eitjes aan het leggen op vogelwikke, een van zijn waardplanten. Ook het boswitje nu dus mooi op de foto.
We zaten in Bemelen op zo’n geweldige camping met een flink zwembad, en ik kan je vertellen, dat is erg lekker na zo’n warme dag op de Sint-Pietersberg!
JFK Natuurblog 