Op 9 augustus gingen we naar het Klooster bij Orval, maar ja, wat moet je dáár nou weer als vlinderliefhebber? Ja, inderdaad. Dat vroeg ik me op dat moment ook al af…. Ik vond het dan ook niet zo interessant, behalve dan dat er ook een stuk buiten was, een soort ruïne, waar nog wel een argusvlinder en een paar bruine vuurvlinders rondvlogen.
Gelukkig gingen we daarna nog wandelen in de omgeving, maar daarvan kwam niet veel terecht….
Het was niet echt heel mooi weer, af en toe miezerde het zelfs een beetje. Maar daarna werd het droog en kwam de zon een klein beetje door. Dit was hét perfecte vlindermoment. Al snel zagen we bij een veldje vol wilde marjolein veel klein geaderde witjes, landkaartjes, een keizersmantel, een kleine parelmoervlinder en, tot mijn enorme vreugde, een mannetje grote vuurvlinder ssp. Carueli!!! Het was al sinds ik van de grote vuurvlinder gehoord had mijn grote droom om er een te zien, en hier zit-ie! Op een braamblad!
De grote vuurvlinder heeft 3 ondersoorten: de ssp. Batava die alleen in noord-west Overijssel nog voorkomt, de ssp. Carueli in Zuid-België en Luxemburg en de ssp. Rutila in Duitsland. De ssp. Dispar kwam in Engeland voor, maar is helaas uitgestorven….
De Carueli is de kleinste ondersoort, en dat viel meteen op. Deze was nauwelijks groter dan een kleine vuurvlinder.
Een stuk verderop was ook een mooi weitje met veel bloemen. Ook hier weer een keizersmantel, en ook heel leuk: het zeer zeldzame staartblauwtje vloog hier ook. 2 vrouwtjes en meerdere mannetjes deden zich te goed aan de vele marjolein en andere bloemen. Ook het heideblauwtje vloog hier rond.
Toen we weer verder gingen, kwamen we bij een ongebruikte koeienwei, met een paar poeltjes met veel kattenstaarten eromheen. Verderop in het weiland vloog een erg versleten exemplaar van de keizersmantel rond, en op de kattenstaart ontdekte mijn vader een vlindertje die van dichterbij onderzocht moest worden.
Daar hoefde ik geen twee keer over na te denken, en gewapend met een fototoestel klom ik over het hek. Op de kattenstaart zat een vrouwtje grote vuurvlinder ssp. Carueli! Nu lukte het om hele mooie foto’s te maken, met de vleugels open én dicht. Mijn ouders kwamen ook kijken, en toen ontdekte ik nóg een Carueli, maar nu een mannetje, die zich uitgebreid ging showen. Zittend op een kattenstaart en later ook op rolklaver deed hij af en toe een tijdje zijn vleugels open om de prachtige felroodoranje kleur te laten bewonderen. Op een kattenstaart verderop bleek ook nog een vrouwtje Carueli te zitten, maar deze liet zich iets minder mooi zien.
Toen we er eindelijk genoeg van hadden gingen we verder met een enorm gevoel van geluk en opwinding over dit geweldige vlindertje.
Het idee was dat we een wandeling van 5 km zouden maken, maar uiteindelijk hebben we 2 km gelopen over een pad met heel veel moesdistels die ook weer veel kolibrievlinders aantrokken gemaakt, met af en toe een prachtig weitje vol vlinders!
JFK Natuurblog 