Vorige week vrijdag had ik (alsnog) mijn verjaardagsfeestje. 16 december vorig jaar was ik jarig, en ik had nog een feestje tegoed. We gingen naar Sysselt, een stuk bos vlakbij Ede. Er zitten daar veel reeën en wilde zwijnen, en het leek me leuk om daar een feestje te geven.
Ik had 5 kinderen uitgenodigd, maar eentje had een ander feestje en de ander was ziek, dus kwamen er maar 3 kinderen. Plus ikzelf natuurlijk. In het bos konden we prima verstoppertje spelen en op een open plek gingen we voetballen. Mijn ouders hadden pizza en andere lekkere dingen gebakken, dus we hoefden geen honger te lijden.
Na het eten gingen we lopen naar een boshut, een soort schuilhut ingebouwd in een heuvel (ik heb er geen foto’s van gemaakt). We waren nog maar net in de hut, toen er al een ree voorbij kwam. Een vrouwtje. We waren meteen vol vertrouwen.
Na een tijdje gingen er zelfs een paar reeën blaffen (letterlijk een soort “blaf, blaf”). Toen mijn vader even de hut uitging om de reeën wat beter te kunnen horen en over een walletje heen keek, zag hij een reebok grazen. Dit was ook onder andere de artiest van het blafconcert. Later kwam er ook een vrouwtje bij. Helaas kon ik geen foto’s maken of filmen door de vele takken die er voor zaten.
In de hut keek je door een soort boomstammen tunnel naar buiten. Op de bodem van die tunnel zaten allemaal kuiltjes. Eén van de vrienden vroeg waar die kuiltjes voor waren. Ik dacht pootjes van een statief, mijn vader dacht dat het mierenleeuwen waren. Mijn vader had gelijk, bleek toen ik er eentje had uitgegraven en in mijn hand het zand er tussenuit gezeefd had. Een mierenleeuw! Ik groef er nog één uit, en daar zat óók een mierenleeuw in. Meer heb ik er niet uitgegraven. Ik geloofde het wel.
Toen kwamen eindelijk de wilde zwijnen, waar we (ik vooral) toch uiteindelijk voor gekomen zijn. Aan de andere kant van de open plek kwam een flinke groep everzwijnen tevoorschijn en gingen op de rand van het bos in de grond wroeten. Het waren 6 volwassen zeugen (vrouwtjes), 1 beer (mannetje) en één biggetje (jong zwijn of jong varken). Toen de hele groep naar achter liep, dacht ik al: oh nee hè, ze vertrekken weer. Maar nee, het liep nét even anders. De beer kwam naar voren, en kwam zich op 25 meter afstand van de hut even goed zien. Daarna ging de hele groep er wel vandoor.
Omdat ik zo van foto’s maken houd, heb ik eindeloos foto’s zitten maken. Achteraf had ik dat beter niet kunnen doen. Het was al aardig donker, dus ik had een hele lange sluitertijd. Daardoor waren bijna alle foto’s, ondanks mijn statief, bewogen. Ik had dus beter kunnen filmen.
Weer wat geleerd……
JFK Natuurblog 