Stadsnatuur deel 2: in de tuin…..

In de zomer (augustus), vloog er een vlindertje langs het raam. Het leek oranje. Ik vermoedde meteen iets. Ik ging naar buiten en ging naar buiten naar het struikje waar hij was gaan zitten en jawel, het was de sleedoornpage! Een vrouwtje. Ik haalde vlug mijn fototoestel, maar het vlindertje was alweer weggevlogen. Mijn vader had hem kunnen volgen en ze zat op de brandnetels naast de tuin. Ik maakte mijn foto’s, en het vlindertje ging weer verder. Ze ging op de sleedoorn zitten. Daar kroop de kleine page onrustig over een takje. Toen zag ik dat ze eitjes aan het leggen was! Vlug riep ik mijn vader, die al naar binnen was gegaan en hij kon het ook zien. Toen ze weg was, ging ik naar het takje, en zag drie, helderwitte, eitjes zitten!

Nu, begin november, de 5^e om precies te zijn, ging ik op een grijze woensdagmiddag kijken of het goed ging met de eitjes. Ze waren er nog, alle drie! Dan kijk ik naar de grote berk in de achtertuin en zie ik een mannetje zwartkop. Deze vogelsoort zijn trekvogels en normaal zou hij allang richting Afrika zijn vertrokken. Maar soms is er een luie vogel, die ’s winters in Nederland blijft. Die genieten dan van de rotte appels, vetbollen of ander vogelvoer dat mensen buiten neerleggen. Dit is waarschijnlijk zo’n vogel. Ik haal mijn fototoestel, maar steeds als hij mooi zit of dichtbij, zitten er takken voor. Zo kom ik terwijl ik nog steeds pogingen doe om de zwartkop op de foto te krijgen, ook een winterkoninkje tegen. Ook deze krijg ik niet op de foto. Als ik de zwartkop bijna vergeten ben, komt er nog een doodsbang heggemusje op nog geen vier meter afstand zitten; deze is trouwens ook binnen vijf seconden weer weg.

Het is jammer dat ik al deze vogels niet op de foto kon krijgen, maar toch was het leuk om zelfs bij maar 8° C nog even drie kwartier buiten te zijn.